Vajinusmus

Belkide hayatımın en zor sınavıydı..Nerden de bulmuş tu ki beni??

Yakamdan düşürmem tam 1 yılımı aldı ama bana göre bir yıldan daha fazlasıydı..Asıl Olması gereken en mutlu aylarımı  eşimle el ele yine zorlu sınavlardan geçerek  gerçekleştirdiğimiz evliliği doya doya yaşamaktı..Ama herşey bu kadar toz pembe olmadı benim için beklenmedik misafir kapımı çaldı.. Desteksiz ki bu destek eşiniz oluyor asla aşılabilecek bir sorun değil.Aslında sorun bile değil biz büyüttüğümüz kadar sorun diyebiliriz onun için..Kiminin ne olduğunu bile bilmediği bir hastalık.Kimine göre hastalık bile değil şımarıklık? öyle zor bir süreç ki ah anlatılmaz ki anlatılsa ayıplanırsın paylaşılmaz paylaşılsa ahlanır vahlanırsın öyle tut içinde debelen dur kendi kendine.Böyle bir sey değil işte ! O kadar da yaygın ki ama biri diğerine söylemeye cekiniyor sanki ayıp…Ama örtüldükçe üzeri çığ oluyor bu da bir saglık sorunu kabul edene?Ben ilk tanıstıgımda kendi teshisimi koymam uzun sürmedi ki hemen care aramalara başladım.Tabi ailelerde duyunca ne doktoru doktorluk iş değil hele bir hocaya gidelim zihniyeti çok sürmeden sardı başımı..hayır efendim ben kendimi bilmiyor muyum bunun çözümü dooooktor.Ama dinleyen kim? 

Eşim bile ne olduğunu bilmediği tarif edemediği bu duruma kim ne derse he diyor seni takan kim? en büyük hata burda başlıyor asla çift arasndaki sorun aileye taşmamalı.Kaldı ki bu sorun hiiiç taşmamalı.Biz orayı geçtik 1-0 geride başladık çözümlemelere..Aman allahım içimden üç harfli mi cıkarmadılar okuyup üfleyip yüzüme mi tükürmediler yazıp yazıp bi yerlerime mi sokuşturmadılar neler neleer suan hatırladıkca bile yok artık yahu deyip hemen silmek istiyorum kafamdan o anları..Allahım kimsenin başına vermesin..Bir yerden sonra o kadar yoruluyorsunuz ki kendimi bilmesem aklımı oynatırdım.O kadar zor..Halbuki gidecektik bir hekime  çözecektik bitecekti.. Ama olur muydu? O kadar kolay çözülemezdi elbette.. Çünkü Nermin bunun için bir sınav verecekti tabi bunu da eşi ile el ele yapacaktı..Bir süre çözümü okuyup üfleyenlerin kapısında aradıktan sonra döndük geri kendimize.yok arkadaşım böyle çözülecek iş değil bu..Aksine insan gittikce daha da soğuyor iyi ce uzaklaşıyor birbirinden..Hani toplum gözünde bunu beceremediysen karı-koca olamadın ya yuh sana be Nermin dedim defalarca..Onlar bana kızsa ayıplasa ne olur ben kendime zaten yapacağımı yapıyorum…Bebekli gördüğüm her kadın benim gözümde olağan üstü biri haline dönüşüyordu 2 saniyelik hayranlığımın arkasından imrenme ve asla böyle olamayacağımı düşünüp karalar bağlamak geliyordu.Nasıl oluyor nasıl başarıyor diyip kendimi yiyip bitiriyordum.Yaşamayan gerçekten anlamaz o kadar zor o kadar tarifi imkansız bir duygu ki çaresizlik.Ve insanın kendine yaptığını düşmanı yapamazmış bunu anladım..O zaman bir twet atmıştım tam da duygularımı bütünüyle tercüman..Anlatmak istediğim şeyler var ama anlayabileceğini düşündüğüm  hiçkimse. diye..Ne kadar net aslında bazen insan o kadar çok  anlatmak ve  anlaşılmaya ihtiyac duyuyor ki ama bakıyor anlayan ya da anlayacağını düşündüğü kimse kalmamış etrafında..Kabuklanıp kapanmak belki de en yanlışı ama kendimize bunu yapıyoruz işte..bu bir kusur değil ya da hata.Önce kendimiz kabullenelim ki kabul de ettirebilelim..

Neyse ki artık eşimle aynı frekansta buluşabilmiş ve çözümü doktor arayışına çevirmiştik.Artık oldu bitti dedik ve gözleri üzerimizden çektik..Keşke bir doktorla çözüldü diyebilseydim ama bu mu o mu derken 3 doktor da yıpratıcı bir süreç daha geçirdik.Yok arkadaşım bu defalarca seansa giderek çözülecek iş değil bu da ayrı yıpratıcı yok ev ödevleri bilmem ne benlik değilmiş dedim.Süreç uzadıkça sinirler geriliyor ilişki gerçekten yıpranıyor.Öncelikle zihni boşaltmak gerek.Karşımda ne zaman bir hemcinsimi görsem acaba yaşadıklarımı yaşamış mıdır diye kıyaslama yapardım ki bu en yanlış şeymiş.İnsan önce yaşadığı şeyi kabullenmeli ve çözmek için gerçek anlamla adım atmalı önce bunu kendi istemeli ki başarı oranı yüksek olsun.Tam 1 yıl bu sınavı vermeye çalıştım ta ki ne zaman tam anlamıyla istedim işte o zaman gerçek bir adım attım ve kendi çabamla arayışlarımın sonunda kısa vade de olumlu netice verecek bir hekim buldum.Eşime tedavi yöntemini kabullendirmem zaman aldı.Öyle ve ya böyle çözülecekti ben kabullenmiştim artık oda sonunda ikna oldu ve doktorumuzunda desteğiyle 3 günlük bir tedavi sürecinden sonra sorunumuz artık sorun olmaktan çıkmıştı…Ne yani 1 yıl bu 3 gün için mi yıpranmıştım.Aslında ne kadar kolay aşılabilecek bir sorunmuş dedim kendi kendime onu dev yapan meğer benmişim..Artık anne olma yolunda da önümdeki engel kalkmıştı ve bu duygu paha biçilemez bir şeymiş dedim artık bende anne olabilirim…

Sorunlar kafamızın içinde yer kapladığı kadar, büyüttüğümüz onu kaygılarımızla beslediğimiz kadar devleşirmiş meğer..Farkında bile olmadan endişelerle kaygılarla benim besleyip büyüttüğüm bir sorundu ve artık  yoktu..

Asla paylaşmaktan çekinmemek gerek çünkü yalnız değiliz bunu yaşayan yada benzer şeyleri o kadar insan var ki..Ben belki başıma gelmese bu kadarını bilemezdim emsallerimle tanışamazdım oysa ki o kadar cok ki.. paylaş kı sorunun sorun olmaktan cıksın bu bir kusur değil cünkü bu tedaviyle aşılacak birşey elbette eşinle eş ele..Paylaşmamak onu devleştiriyor çünkü ve o zaman kocaman bir sorunu biz yaratmış oluyoruz…Onu savaşacak bir sey olarak görmek gözümüzde öyle büyütüyor ki halbuki sadece bir adımla aşılabilecek bir şey..Hayatta önümüze çıkan ne olursa olsun aşmak istedikçe onu engel görmekten se sadece bir set atlayıp geçeceğim kafasıyla gördükçe herşey daha kolay aslında..ben öyle yaptım geç de olsa şükür ki şuan bir kızım var ve geçmişi hatırlayıp kendime yaptığım şeyi hatırlayıp sadece gülüyorum..İstemek başarmanın yarısıdır diye bir söz vardır ya işte tamda öyle sen yeter ki iste zaten istemek başarmak için en gerçek adım sonrası çorap söküğü..Ve asla paylaşmaktan korkma saklama en önemlisi utanma !
Aynı şeyi ya da benzerini yaşamış yada içinden çıkamayacağını sorunlarla boğuşan hemcinslerim umarım bir ışık olabilmişimdir bir nebzede olsa orda bi yerde bir kıvılcık çakabilmişimdir ve harekete geçme zamanı geldiğini anlatabilmişimdir..çünkü hayat gerçekten çok kısa ..

Sevgiler nerodan ❤️

Leave a Reply

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir